Sąpierz

Z powodu braku zakończenia liczę na kolejną część

Z powodu braku zakończenia liczę na kolejną część

Katarzyna Puzyńska w odsłonie słowiańsko-fantastycznej jest równie dobra co w serii kryminałów o policjantach z Lipowa. Wartka akcja, niebanalne połączenie z pierwszym tomem, ciekawe wątki. Jedyne co mi się nie podobało to za dużo wulgaryzmów, trochę zbyt współczesny język bohaterów w Starym Świecie oraz wybiórcze zastosowanie słowiańskich bogów bez uwzględnienia jednego z najważniejszych bogów, a mianowicie Swarożyca. Ogólnie jednak odbiór lektury bardzo na plus.

Katarzyna Puzyńska w odsłonie słowiańsko-fantastycznej jest równie dobra co w serii kryminałów o policjantach z Lipowa. Wartka akcja, niebanalne połączenie z pierwszym tomem, ciekawe wątki. Jedyne co mi się nie podobało to za dużo wulgaryzmów, trochę zbyt współczesny język bohaterów w Starym Świecie oraz wybiórcze zastosowanie słowiańskich bogów bez uwzględnienia jednego z...

Po roku od przeczytania dwóch części nie mogę pozbyć się wrażenia, że pierwsza część była jak pierwsza część w Sadze o Ludziach Lodu, a druga jak ostatnia część w Sadze o Ludziach Lodu - kto czytał ten się domyśli o co mi chodzi (Zły czający się w świecie współczesnym na klatce schodowej). Tylko, że w sadze było 45 tomów pomiędzy nimi. Tutaj w Grodzisku mamy od świata pradawnego przeskok już w drugiej części do świata można rzec z przyszłości. Dla mnie to jest za duży skok. Rozumiem, że autorka miała taki zamysł i tak chciała to zrobić (może sama czytała Sagę i stąd inspiracja),ale nie wyobrażam sobie trzeciej części - czegoś co by można wpisać pomiędzy te dwie części albo jako kontynuację. Zresztą autorka raz mi odpowiedziała, że bardzo by chciała napisać kolejną część, ale mi się zdaje, że już nie będzie kolejnych. Przeczytałam całą Sagę ponad 20 lat temu (więc trochę też już słabo pamiętam),ale chyba nie skończyłam jej i przerwałam właśnie w punkcie, któy opisałam wyżej),bo to już był dla mnie absurd i w "Sąpierzy" tak samo to odczuwałam. A szkoda, bo liczyłam na długą przygodę ze światem pradawnym Grodziska. W każdym razie to było moje pierwsze spotkanie z autorką i dobrze się bawiłam przy obu częściach, jako rozrywka było ok, ale chciałam czegoś "bardziej" :)

Po roku od przeczytania dwóch części nie mogę pozbyć się wrażenia, że pierwsza część była jak pierwsza część w Sadze o Ludziach Lodu, a druga jak ostatnia część w Sadze o Ludziach Lodu - kto czytał ten się domyśli o co mi chodzi (Zły czający się w świecie współczesnym na klatce schodowej). Tylko, że w sadze było 45 tomów pomiędzy nimi. Tutaj w Grodzisku mamy od świata...

Bez sprawdzania opisów wzięłam obie części "Grodziska". "Chąśba" była osadzona w dawnym świecie słowiańskich wierzeń, magicznych pojedynków i po takie książki zazwyczaj sięgam, więc przechodząc do "Sąpierza" nie miałam pojęcia, że zamiast jako-takiej kontynuacji będzie to chaotyczna i postapokaliptyczna opowieść z nawiązaniem do poprzedniej części. Nie wciągnęła mnie ta historia zupełnie. Przeczytałam pół i ledwo zmusiłam się do dokończenia, nie podobało mi się połączenie dwóch tak różnych światów. Z dwojga złego, pierwsza część była ciekawsza i miała mniej rozciągnięte opisy. Wskazówki w tej części były też dużo gorsze niż w poprzedniej, kompletnie pokręcone, przestałam w ogóle zwracać na nie uwagę.

Bez sprawdzania opisów wzięłam obie części "Grodziska". "Chąśba" była osadzona w dawnym świecie słowiańskich wierzeń, magicznych pojedynków i po takie książki zazwyczaj sięgam, więc przechodząc do "Sąpierza" nie miałam pojęcia, że zamiast jako-takiej kontynuacji będzie to chaotyczna i postapokaliptyczna opowieść z nawiązaniem do poprzedniej części. Nie wciągnęła mnie ta...

Nie było aż tak wyśmienicie jak przy 1 części. Troszkę chaosu nam się tu wkradło i chyba za mało przemyślana jest ta książka, jako całość. Czyta się bardzo przyjemnie, miło wrócić do bohaterów z Chąśby, ale coś zgrzyta... Bardziej ciekawi "Stary świat" i mam nadzieję, że kolejne części będą w klimacie Chąśby.

Nie było aż tak wyśmienicie jak przy 1 części. Troszkę chaosu nam się tu wkradło i chyba za mało przemyślana jest ta książka, jako całość. Czyta się bardzo przyjemnie, miło wrócić do bohaterów z Chąśby, ale coś zgrzyta... Bardziej ciekawi "Stary świat" i mam nadzieję, że kolejne części będą w klimacie Chąśby.

Po Chąśbie było naturalne, że przeczytam także kontynuację. Nie jestem co prawda fanką gatunku fantasy, ale pierwsza część spodobała mi się na tyle, że chciałam poznać dalsze losy bohaterów. Niestety Sąpierz nie skradł mojego serca tak bardzo, jakoś nie przekonał mnie wątek połączenia światów i postapokaliptyczny klimat, bo ja nadal zostałam w średniowiecznym grodzie. W zakończeniu także jeden wielki chaos, dzieje się dosłownie wszystko i mam poczucie, że aż za dużo.

Po Chąśbie było naturalne, że przeczytam także kontynuację. Nie jestem co prawda fanką gatunku fantasy, ale pierwsza część spodobała mi się na tyle, że chciałam poznać dalsze losy bohaterów. Niestety Sąpierz nie skradł mojego serca tak bardzo, jakoś nie przekonał mnie wątek połączenia światów i postapokaliptyczny klimat, bo ja nadal zostałam w średniowiecznym grodzie. W...

Witajcie.
Co powiecie na odrobinę magii i mitologii słowiańskiej? Tak? No to zaczynamy.
Sąpierz to drugi tom Chąśby Katarzyny Puzynskiej.
Po zarazie i atakach nuklearnych ziemia już nie jest taka sama. Wszystko pokrywa duszący pył, braki wody i żywności, a prąd i internet są tylko w stolicy i w nielicznych miejscach. Nie jest lekko, ludzie żyją w strachu przed napromieniowanymi i zakażonymi. Żeby nie było za łatwo, po tych atakach zaczynają się mieszać światy "Stary świat" mocny i silny przesiąknięty magią i "Nowy świat" ten wyniszczony, słaby, pozbawiony większej ilości magii. Na straży starego świata stoją obrończynie, które likwidują istoty magiczne, ponieważ one wykorzystują magię zbliżając nowy świat do zagłady. Jesną w ostatnich obrończyń jest Szalona Wiera, która od swojej nauczycieli dostaje przepowiednie, że gdy jej dni zaczną się kończyć, nadejdzie sąpierz i wszystko się skończy.
Jak się okazuje nic nie jest takie oczywiste na jakie wygląda.

W książce znajdziecie magię, mitologię, zagładę ludzkości, politykę, kryzys nuklearny, pandemię

Witajcie.
Co powiecie na odrobinę magii i mitologii słowiańskiej? Tak? No to zaczynamy.
Sąpierz to drugi tom Chąśby Katarzyny Puzynskiej.
Po zarazie i atakach nuklearnych ziemia już nie jest taka sama. Wszystko pokrywa duszący pył, braki wody i żywności, a prąd i internet są tylko w stolicy i w nielicznych miejscach. Nie jest lekko, ludzie żyją w strachu przed...

Bardzo duże rozczarowanie...

Bardzo duże rozczarowanie...

Pierwszy tom mi się podobał, dużo mitologi i ciekawi bohaterowie. Sąpierz mógł być taki też, ale mi się nie spodobał. Kiedy pojawiają się bohaterki, madki i ich cudowne moce na ratunek dzieciom to automatycznie robi się żałośnie i nudno. Nie podobają mi się też używane nazwy i imiona. Polski taki piękny bogaty język, tytuł taki wymyślny, a w środku jakieś Michałki, Aniki, syfy -Le'on powinien być Sebą..
Pomysł super, spisanie nie mój gust.

Pierwszy tom mi się podobał, dużo mitologi i ciekawi bohaterowie. Sąpierz mógł być taki też, ale mi się nie spodobał. Kiedy pojawiają się bohaterki, madki i ich cudowne moce na ratunek dzieciom to automatycznie robi się żałośnie i nudno. Nie podobają mi się też używane nazwy i imiona. Polski taki piękny bogaty język, tytuł taki wymyślny, a w środku jakieś Michałki, Aniki,...

Aha i już przeczytane i fajne.

Aha i już przeczytane i fajne.